Op maandag 15 december 2025 is ons erelid Martine Pothuis-Karreman overleden. Martine is 91 jaar geworden en was maar liefst zeventig jaar lang lid van UD. Martines belangstelling voor toneel was er al heel vroeg. En is eigenlijk met film begonnen. Dat weten we uit een van de zeldzame interviews met haar. Caroline Romeijn en Ingeborg Schuitemaker hebben Martine in 2011 – bij het honderdjarig bestaan van UD – heerlijk laten napraten over vroeger. Het volledige interview is op deze website te vinden onder het tabblad Utile Dulci in de loop der tijd’ en dan bij ‘Allerlei’.
De vader van een schoolvriendinnetje was kruidenier op de Broersvest. De tuin van die winkel grensde aan de achterkant van het Passagetheater. Martine en haar vriendinnetje slopen vanuit die tuin stiekem via een branddeur het theater in en kropen dan voorzichtig de coulissen in, aan de achterkant van het filmdoek. Vooral in de oorlog was dit spannend, omdat er Duitsers op de eerste rij zaten. De meiden zagen alles in spiegelbeeld, maar dat mocht de pret niet drukken. Martine genoot!
Die liefde vertaalde zich naar het toneel. En die liefde is ze nooit meer kwijtgeraakt. Later op het Stedelijk Gymnasium van Schiedam deed Martine mee aan alle toneelstukken. Avondvullende stukken, geregisseerd door leerkrachten. Ook toen al deed en regelde zij alles wat er nodig was, zoals vergunningen aanvragen bij de brandweer.
Op een voorstelling in 1955 kwam er een delegatie van UD eens kijken of er wat talent op dat gymnasiale podium stond. Daarmee was Martines lot bezegeld. Zij werd in 1955 lid van UD en zou dat tot en met 2025 blijven, maar liefst zeventig jaar! Zij wilde na het gymnasium ook naar de toneelacademie, maar dat mocht niet van haar vader.
Martine heeft voor UD heel veel gedaan, vooral toen wij vanaf 2006 weer opnieuw opstartten na een paar jaar toneelstilte. Zij was de productiemanager. Zij regelde alles, zoals de repetitieruimte in het gymnasium, de voorstellingen, de communicatie met de regisseur. Zij heeft in het bestuur gezeten en in lustrumcommissies. Maar zij naaide ook de kostuums, stak waar nodig een hart onder de riem en had vaak iets lekkers bij zich voor bij de koffie.
Toen onze Tilly van Traa extra zorg en ondersteuning nodig had was het Martine die altijd voor haar klaar stond, zoals ze dat later ook voor haar broer heeft gedaan die ze regelmatig meenam naar repetities van UD. Dat vond zij allemaal ‘Gewoon.’
Voor UD was dit allemaal niet ‘Gewoon’. Voor ons was dit de reden om haar uiteindelijk tot erelid te benoemen. Dat was tien jaar geleden, op de Algemene Ledenvergadering van UD in november 2015, kort voor haar 81ste verjaardag.
Maar helaas ging het de laatste jaren steeds minder met Martine. Ze werd voor ons moeilijker bereikbaar. We merkten dat voor het eerst toen ze letterlijk een keer de weg kwijt was op weg naar een UD bijeenkomst.
Lieve Martine, wij zullen je niet snel vergeten. Want jij was van grote betekenis voor UD. Wij geven jouw graag nog een laatste applaus!
